Ik ben bet pensieon Eindelijk ben ik brij van verplischtinge n en alle andere rompslomp.
Ik kan gaan en staan waar ik wil. Vrij als een vogel en dat zal de wereld wetem. Ik poets mijn camera op en maak plannen voor een reis door Oost-Turkije of Anatolie. Het gebied tussen de eufraat en de tigris. Geen onbekend terrein. Ik had dit gebied vroeger al eens doorkruist. Koerdistan. Mijn bloed begint weer te bruisen van het idee alleen al. Ik sluit mijn ogen en ik zie de bergen van Hakkarie weer voor mij, de aindeloze slingerende wegen langs de smalle wegen die omhoog kruipen naar de dorpen. Ik weet het zeker. De mensen ook. Koerden, trots, fier en behilpzaam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten